Emily Louizou

Η νέα σύγχρονη προσέγγιση του Στάθη Λιβαθινού πάνω στην κλασική αυτή ρώσικη κωμωδία επιχειρεί να αναδείξει τις -σχεδόν σκανδαλώδεις- αναλογίες του με το δικό μας “σήμερα” και συνομιλεί με τη δηκτική ανατομία των αρχών του ρωσικού 19ου αιώνα που έχει φιλοτεχνήσει ο Γκριμπογέντοφ αξιοποιώντας τα μοτίβα της κλασικής ευρωπαϊκής κωμωδίας κάτω από τα οποία αναδύονται συνεχώς η ανελέητη κριτική και η πικρή επίγνωση.

 

Η ματαιωμένη επιστροφή και η κανιβαλική κατακρήμνιση του ευφυούς πολυτάλαντου που αρνείται με απόλυτο τρόπο να προσαρμοστεί σε μια κοινωνία που αποθεώνει τη μετριότητα, η μετωπική σύγκρουση μιας ειλικρινούς ιδεολογικής στάσης με την αέναη προσαρμογή που εξασφαλίζει την επιτυχία, η απουσία ελπιδοφόρας πολιτικής δράσης σε εποχές που υπάρχει απόλυτη ανάγκη αλλαγής ενώ το νέο δεν διαφαίνεται ακόμη, η αντιπαράθεση ενός πολιτισμού εικονικής ελαφρότητας με τις πραγματικές ανάγκες επιβίωσης, ο χρόνος που αλλοιώνει τα πάντα οδηγώντας τα στο αναπόφευκτο τέλος, η ερωτική προδοσία που ακυρώνει σχέσεις ζωής αντικαθιστώντας τις με ανούσιες συμβατικές, είναι μόνο μερικά από τα θέματα που εντοπίζονται, τόσο στο χαοτικό παρόν μας, όσο και στην κοινωνία την οποία στοχοποιεί η οξεία σατιρική ματιά του Γκριμπογέντοφ.